Spread the love. Stosowanie testosteronu u mężczyzn może doprowadzić do zaburzeń płodności (zmniejszenie liczby plemników na skutek zaburzenia procesu ich powstawania i dojrzewania). W przypadku stosowania dużych dawek testosteronu u kobiet mogą wystąpić zaburzenia miesiączkowania i problemy z zajściem w ciążę. Sposoby na naturalne zwiększenie poziomu testosteronu. 4. Podsumowanie. -13.5 kg Indywidualne plany. dietetyczne i treningowe już od 42 zł / mies. 1. Rola testosteronu u mężczyzn i kobiet. Testosteron to hormon androgenowy produkowany w największych ilościach w jądrach przez komórki śródmiąższowe Leydiga. Nie oczekujemy tego jednak od Was, bo wiemy, jak trudne to jest i jak dużo testosteronowych „jaj” od Kobiety to wymaga. Jak bardzo potrzebuje ona zatracić często swoją kobiecość i „mieć większe jaja niż nie jeden mężczyzna” i bardzo dużo testosteronu w sobie. Ja to bardzo doceniam i szanuje. 11 oznak niskiego poziomu testosteronu. Testosteron jest męskim dominującym hormonem, często nazywanym „najbardziej męskim z hormonów”. Jest niezwykle istotny dla budowy, struktury, siły i rozmiaru mięśni. Ma znaczący wpływ na libido, kondycję seksualną oraz zdrowie seksualne czy płodność. Warto wskazać, że jajka poprzez dużą zawartość cholesterolu w żółtku poprawiają syntezę testosteronu. Męski hormon odpowiedzialny jest za wysokie libido. Z tego powodu włączenie jajek do diety i regularne ich jedzenie zwiększa libido i poprawia erekcję, przez co wpływa również na jakość seksu.Jajka są naturalnym źródłem Nie ma hormonu płciowego ważniejszego dla mężczyzn niż testosteron. Jeśli poziom testosteronu spada, jego niedobór objawia się obniżonym libido i zaburzeniami erekcji. Jeśli objawy nie są rozpoznane i leczone, może dojść do zaburzeń erekcji – impotencji. Przyczyny niedoboru testosteronu są różnorodne i wymagają wskazań . Testosteron zazwyczaj utożsamiany jest z męskością, siłą, agresją, przemocą. Jest to myślenie oparte na stereotypach. W rzeczywistości bowiem testosteron odgrywa ważną rolę w organizmie zarówno mężczyzny, jak i kobiety. O tym, co to jest testosteron opowie niniejszy artykuł. spis treści 1. Co to jest testosteron? 2. Rola testosteronu u mężczyzn 3. Rola testosteronu u kobiet 4. Badanie poziomu testosteronu 5. Nadmiar testosteronu u mężczyzn 6. Niedobór testosteronu rozwiń 1. Co to jest testosteron? Testosteron to hormon syntetyzowany głównie przez jądra, a oprócz tego również przez nadnercza (u mężczyzn i u kobiet), a także jajniki. Wytwarzanie testosteronu kontrolowane jest przez hormon wydzielany przez przysadkę mózgową. W organizmie mężczyzny testosteron odpowiada za wykształcenie drugorzędowych cech płciowych w okresie dojrzewania, kiedy to poziom testosteronu jest szczególnie wysoki. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Wpływ hormonów na osobowość" 2. Rola testosteronu u mężczyzn Testosteron jest najważniejszym męskim hormonem płciowym i jako taki spełnia wiele ważnych funkcji: powiększenie i rozwój członka i jąder; obniżenie barwy głosu; pojawienie się owłosienia łonowego oraz owłosienia twarzy w okresie dojrzewania; w dorosłym życiu testosteron wiąże się z łysieniem; wzrost masy mięśniowej; rozwój i wzmacnianie kości; utrzymanie prawidłowego popędu seksualnego; produkcja plemników. Ze względu na swoje właściwości testosteron często stosowany jest w kulturystyce. Wówczas jednym z efektów testosteronu jest lepszy przyrost masy mięśniowej. Jednak należy ostrożnie stosować testosteron, ponieważ można zapłacić wysoką cenę za często spektakularne efekty testosteronu. Jednym ze skutków ubocznych testosteronu jest zatrzymanie naturalnej produkcji testosteronu. Takie skutki uboczne testosteronu są jednak zauważalne dopiero po zakończeniu cyklu przyjmowania tej substancji, ponieważ wcześniej dostarczamy testosteron z zewnątrz. 3. Rola testosteronu u kobiet Testosteron jest błędnie postrzegany jako wyłącznie męski hormon. Testosteron u kobiet ma bowiem duży wpływ na: prawidłowe funkcjonowanie jajników; wytrzymałość kości; prawidłowy poziom libido. Właściwe funkcjonowanie jajników wymaga odpowiedniej równowagi między poziomem testosteronu a poziomem estrogenu. 4. Badanie poziomu testosteronu Poziom testosteronu powinien zostać zbadany u mężczyzn, gdy długotrwale utrzymują się u nich pewne objawy (spadek wydzielania testosteronu): uczucie zmęczenia; bezsenność; brak energii i ochoty do życia; osłabienie i zanik mięśni; obniżona aktywność seksualna i brak ochoty na współżycie; przyrost tkanki tłuszczowej. Określenie poziomu testosteronu może być pomocne w przypadku: określenia przyczyn zaburzeń erekcji; wyjaśnieniu przyczyn niepłodności; zdiagnozowania przyczyn przedwczesnego lub opóźnionego dojrzewania płciowego u chłopców; wyjaśnieniu przyczyn obecności cech męskich kobiet. Badanie wykonywane jest także u kobiet, gdy pojawiają się takie objawy, jak nieregularna miesiączka lub jej całkowity brak, trudność z zajściem w ciążę lub też w przypadku, gdy pojawiają się cechy męskie, takie jak nadmierne owłosienie na twarzy i innych częściach ciała, łysienie typu męskiego czy obniżony głos. Materiałem biologicznym do badania testosteronu jest krew pobrana z żyły łokciowej. Badanie wykonuje się na czczo, dlatego najlepiej, by zostało przeprowadzone rano. Poziom testosteronu zależy przede wszystkim od wieku badanego. Wraz z wiekiem, a dokładniej po ok. 45. roku życia, następuje spadek jego stężenia. Przyjmuje się, że norma testosteronu przed tym okresem wynosi: 8 - 12 nmol/l lub 2,3 - 3,4 ng/ml albo 230 - 345 ng/dl, czasami jednak może przekraczać nieco 4 ng/ml u mężczyzn bardzo aktywnych seksualnie. 5. Nadmiar testosteronu u mężczyzn Testosteron w nadmiarze jest u mężczyzn dość rzadką przypadłością. Poziom testosteronu ulega znacznym wahaniom, zarówno na różnych etapach rozwoju, jak i w ciągu jednego dnia, dlatego trudno jest określić prawidłową wartość testosteronu. Najczęściej nadmiar testosteronu notuje się u sportowców, którzy stosują sterydy anaboliczne, testosteron lub inne związane z testosteronem hormony w celu zwiększenia masy mięśniowej. Objawy nadmiaru testosteronu to przede wszystkim: mała ilość plemników, zmniejszenie rozmiaru jąder, impotencja; uszkodzenie mięśnia sercowego prowadzące do zwiększenia ryzyka zawału serca; rozrost prostaty powodujący problemy z oddawaniem moczu; choroby wątroby; trądzik; opuchlizna nóg wywołana zatrzymywaniem płynów w tkankach; przybieranie na wadze; nadciśnienie tętnicze i wysoki poziom cholesterolu; bezsenność; bóle głowy; wzrost masy mięśniowej; zwiększone ryzyko powstawania zakrzepów; zahamowanie wzrostu w okresie dojrzewania; agresywne zachowanie; wahania nastroju, urojenia. U kobiet nadmiar testosteronu zazwyczaj związany jest z zespołem policystycznych jajników. Nadmiar testosteronu u kobiet objawia się nieregularnym cyklem menstruacyjnym, niepłodnością, nadmiernym owłosieniem ciała, łysieniem androgenowym, depresją i przybieraniem na wadze. 6. Niedobór testosteronu Testosteron w organizmie czasem spada poniżej normy. Niedobór testosteronu u mężczyzny może stanowić poważniejszy problem niż jego nadmiar. Mężczyźni, u których produkcja testosteronu w jądrach spada, powodując niedobory testosteronu mogą zauważyć zmniejszenie owłosienia na ciele, spadek masy mięśniowej, spadek libido i zmniejszenie rozmiaru jąder. Jednocześnie niedobór testosteronu (szczególnie, kiedy towarzyszy temu zwiększenie ilości estrogenów w męskim organizmie) powoduje powiększenie piersi i osłabienie kości. Niektórzy mężczyźni w wyniku niedoboru testosteronu doświadczają nawet uderzeń gorąca oraz problemów z koncentracją, obniżeniem nastroju i nadwrażliwością. Testosteron jest niezwykle ważnym hormonem, którego odpowiedni poziom zapewnia prawidłowe funkcjonowanie organizmu zarówno kobiety, jak i mężczyzny. Odpowiedni poziom testosteronu ma szczególne znaczenie dla układu rozrodczego i prawidłowego popędu seksualnego. W przypadku niedoborów testosteronu należy wykonać badanie poziomu wolnego testosteronu. Badanie jest wykonywane wtedy, gdy poziom testosteronu całkowitego budzi wątpliwości. Wolny testosteron pozwoli na zdiagnozowanie różnych stanów związanych zarówno z niedoborem, jak i nadmiarem testosteronu. Wiele osób o niskim poziomie testosteronu zastanawia się, jak podnieść testosteron. Istnieje bowiem wiele sposobów na podwyższenie testosteronu. Mężczyźni, którzy zastanawiają się, jak podnieść testosteron, mogą zdecydować się na naturalne metody, albo też na testosteron w tabletkach. Testosteron w tabletkach to szybki sposób na uzupełnienie braków. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Lekkoatletki z zaburzeniami płci mają być od 1. listopada osobno klasyfikowane, jeśli lekami nie obniżą poziomu testosteronu. Czy to już trzecia płeć w sporcie? Na czym polega biegowy fenomen kobiet takich jak Caster Semenya? Jak to działa i dlaczego szczególnie na średnich dystansach? Wyjaśnia dr n. med. Katarzyna Skórzewska, specjalista endokrynologii i ginekologii. Od 1. listopada weszły w życie nowe przepisy Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) wprowadzające ścisłe kryteria dopuszczające do startów zawodniczki z zaburzeniami rozwoju płci (DSD – Differences of Sexual Development) na dystansach od 400 m do 1 mili, w tym bieg przez płotki. W nowych regulacjach znalazł się zapis o dopuszczalnym poziomie testosteronu we krwi zawodniczek – poniżej 5 nmol/l na co najmniej 6. miesięcy przed startem oraz utrzymywanie się tego poziomu przez cały czas zawodów. Jeśli będzie on zbyt wysoki, będzie musiał być obniżony poprzez stosowanie odpowiednich leków. Jednocześnie wprowadzono nową kobiecą klasyfikację dla zawodniczek z zaburzeniami rozwoju płci (DSD), które nie podejmą leczenia. Okazuje się, że wśród najlepszych lekkoatletek na każde 1000 w danej dyscyplinie 7,1 ma podwyższony poziom testosteronu; to podobno 140 razy więcej niż w całej populacji! Najwięcej takich kobiet biega właśnie na dystansach 400, 800 i 1500 m., których dotyczą nowe przepisy. Testosteronowa specjalizacja średnich dystansów? Fascynujące. Czy zawodniczki, u których przekroczony jest dopuszczalny według nowych kryteriów, poziom są chore? Co oznacza u kobiet wysoki poziom testosteronu? U większości kobiet poziom testosteronu we krwi, w zależności od metody, waha się pomiędzy 0,7 a 2,8 nmol/l. Dla porównania u dojrzałych mężczyzn wartości te oscylują pomiędzy – nmol/l. Jeżeli u kobiety stężenie testosteronu we krwi przekracza 5 nmol/l oznacza to hiperandrogenemię (podwyższony poziom androgenów we krwi). Tak wysoki poziom testosteronu występuje często u kobiet z guzami wytwarzającymi androgeny lub w rzadkich przypadkach osób z zaburzeniami różnicowania płci przy czym może on osiągać u nich wartości we krwi takie, jak u mężczyzn. Nadmierne wydzielanie androgenów u kobiet wywołuje objawy maskulinizacji i wirylizacji czyli zmianę sylwetki ciała, zwiększenie masy tkanki mięśniowej, hirsutyzm (owłosienie typu męskiego), trądzik, łysienie androgenowe, przerost łechtaczki, obniżenie barwy głosu oraz defeminizację ( zaburzenia miesiączkowania, zmniejszenie piersi i macicy oraz zanik typowego dla kobiet rozmieszczenia tkanki tłuszczowej). Prowadzi do zaburzeń miesiączkowania i niepłodności, zaburzeń metabolicznych – hiperinsulinizmu, insulinooporności, zaburzeń lipidowych a w efekcie chorób układu krążenia a nawet nowotworów. Zawsze wymaga zdiagnozowania i ustalenia przyczyny w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia. Wysoki poziom testosteronu daje korzyści w sportowej rywalizacji. Testosteron i powstający w tkankach docelowych jego 2,5 razy silniejszy metabolit, 5α-dihydrotestosteron (DHT) wykazują działanie anaboliczne, wyrażające się dodatnim bilansem azotowym i wzrostem produkcji białek. Wpływają na przyrost masy mięśniowej w wyniku przerostu komórek mięśniowych – powodując zwiększenie ich objętości bez zwiększenia ich ilości, co przekłada się na siłę i wytrzymałości mięśni oraz układu kostnego. Ułatwia adaptację mięśni do wysiłku oraz poprawia ich zdolność do regeneracji. Ponadto, testosteron hamuje ekspresję naturalnego inhibitora hipertrofii mięśni – miostatyny, pozwalając tym samym na większy ich przerost. Androgeny pobudzają również produkcję erytropoetyny, zwiększającej moc aerobową i wytrzymałość. Dzięki temu wzrasta liczba erytrocytów oraz stężenie hemoglobiny we krwi i przez to poprawia się wykorzystanie tlenowe w tkankach, jest lepsza tolerancja wysiłku, wzrost zdolności do osiągania ponadprzeciętnych wyników sportowych. Zaobserwowano też znaczną poprawę maksymalnej zdolności wysiłkowej. Erytropoetyna oddziałuje również bezpośrednio na mózg i wzmaga motywację do działania – zwiększania wysiłku i osiągnięć fizycznych. Testosteron i DHT synergistyczne z hormonem wzrostu podwyższają pulę krążącego we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1), który zwiększa syntezę białka, reguluje procesy energetyczne w mięśniach i hamuje apoptozę (śmierć komórki i usuwanie zużytych komórek z organizmu). Obecnie IGF-1, obok pochodnych testosteronu i erytropoetyny, jest jednym z najczęściej stosowanych środków dopingujących w sporcie. Testosteron jest hormonem współzawodnictwa, oddziałuje więc na sferę psychiczną i zapewnia odpowiedni poziom motywacji zawodnika. Testosteron w kobiecej lekkiej atletyce to przede wszystkim średnie dystanse, gdzie zanotowano zdecydowaną większość przypadków biegaczek z hiperandrogenemią. Znacznie więcej niż w skoku w dal, wzwyż albo biegach sprinterskich czy długodystansowych. Dla sportowców zasadnicze znaczenie mają efekty anaboliczne steroidów androgenno-anabolicznych (AAS) czyli zwiększanie syntezy białek budujących mięśnie szkieletowe, pobudzanie receptorów dla androgenów w tkankach oraz hamowanie katabolizmu. Mięśnie szkieletowe u człowieka składają się w głównej mierze z trzech typów włókien: I, IIA i IIB w zależności od rodzaj łańcucha ciężkiego miozyny – białka odpowiedzialnego za skurcz mięśnia. Różnią się one między sobą rozmiarem i zdolnością metaboliczną. Przykładowo: włókna I, tzw. „wolne” są mniejsze, wolno się kurczą i do wytwarzania energii głównie używają tlen, czyli wolniej się męczą – dlatego przeważają u maratończyków. Natomiast włókna IIB, tzw. „szybkie” są większe, szybko się kurczą i szybko się męczą bo jako źródła energii używają procesy beztlenowe – dominują u sprinterów. Badania wskazują, że w mięśniach mężczyzn przeważa typ IIA nad IIB i nad I, natomiast u kobiet I nad IIA i nad IIB. Z tego rozkładu wynikają różnice między płciami – mięśnie mężczyzn mają lepszą zdolność do kurczenia się ale są mniej wytrzymałe w porównaniu do kobiet. Zarówno trening wytrzymałościowy, jak i siłowy prowadzą do istotnego zwiększenia ekspresji receptorów dla androgenów w tkance mięśniowej. W badaniach na zwierzętach wykazano, że trening wytrzymałościowy wpływa przede wszystkim na zwiększenie zdolności wiązania AAS w zakresie włókien wolnych, podczas gdy trening oporowy – włókien szybkich. Ustalono, że działanie testosteronu powoduje przerost włókien IIB, natomiast nie zwiększa ich liczby. Wydaje się, że to właśnie zwiększenie objętości i wydajności włókien „szybkich” przy stałej ilości włókien „wolnych” kobiety z hiperandrogenizmem powoduje, że osiągają one największe sukcesy w biegach na średnie dystanse. Dodatkowo, niektóre badania pokazują, że testosteron u kobiet może powodować wzrost β-oksydacji kwasów tłuszczowych, które są głównym źródłem energii przy wysiłkach trwających 15-60 minut. Co ciekawe, hormonem promującym przemianę włókien wolnych do szybkich jest hormon tarczycy – trójjodotyronina (T3). Dodatkowo, T3 poprawia zdolność mięśni do skurczu – działanie, którego nie wykazuje testosteron. Złą sławą owiane są historie np. pływaczek z byłego NRD faszerowanych hormonami po których stawały się po części mężczyznami. Wysoki poziom testosteronu nie zawsze wynika z przyczyn naturalnych. Testosteron stosowały już w latach 50-tych XX wieku sportsmenki radzieckie, Maria Itkina oraz siostry Irina i Tamara Press nazywane “kwiatem Leningradu”. Choć niewątpliwie najwięcej przypadków było wśród zawodników z NRD. We wschodnio-niemieckiej “fabryce gwiazd” tysiące sportowców otrzymywało codziennie niebieską pigułkę Oral-Turbinadol®, zawierającą pochodną metylotestosteronu. Pływaczkom podawano ten preparat już od 11. roku życia co miało znaczący wpływ na rozwijający się organizm i układ hormonalny. Podawano go pływakom ale też wioślarzom, ciężarowcom. Znamy historię Heidi-Andreasa Krieger, mistrzyni w pchnięciu kulą, która po zakończeniu kariery sportowej zdecydowała się na zmianę płci i teraz już jako Andreas aktywnie działa przeciwko stosowaniu dopingu w sporcie wraz z żoną, byłą pływaczką Ute Krauser. Najczęściej stosowaną formą dopingu farmakologicznego na świecie są AAS (anabolic androgenic steroids) czyli steroidy androgenno-anaboliczne, które mogą być pochodzenia zarówno endo- jak i egzogennego. Sposoby identyfikacji AAS opierają się na wykrywaniu ich metabolitów w moczu. Współczesne metody analityczne w postaci kombinacji chromatografii cieczowej i gazowej, spektrometrii masowej i izotopowej pozwalają na skuteczną detekcję dopingu AAS, w tym także wspomagania tak zwanymi niewykrywalnymi AAS. Wykrycie obecności w organizmie egzogennych AAS może być dokonane albo przez bezpośrednią identyfikację danego związku lub pośrednio przez wykazanie obecności jednego z jego metabolitów, który fizjologicznie nie występuje w moczu. Wykrycie endogennych AAS (np. testosteronu) jest znacznie trudniejsze do udowodnienia. Określa się wskaźnik stężeń testosteronu do epitestosteronu (T/E ratio) oraz współczynnik zawartości izotopów węgla 13C/12C oznaczanych metodą spektrometrii masowej (IRMS, isotope ratio mass spectrometry). W przyszłości kontrola antydopingowa na obecność AAS będzie prawdopodobnie w dużo większym stopniu opierała się na badaniach genetycznych. Nowe przepisy regulują poziom testosteronu u zawodniczek i sugerują jego redukcję, czy to możliwe? W przypadku ustalenia przyczyny hiperandrogenizmu możliwej do usunięcia (np. guzy produkujące androgeny, stosowane leki o działaniu androgenowym) możemy skutecznie ją usunąć poprzez leczenie operacyjne lub zaprzestanie stosowania AAS. Najczęściej jednak mamy do czynienia z androgenizacją jajnikową bądź nadnerczową spowodowaną przewlekłą endokrynopatią, o niemożliwych do usunięcia przyczynach (np. wrodzony przerost nadnerczy, zespół Cushinga, zespół policystycznych jajników – PCOS). W leczeniu hiperandrogenizmu stosuje się substancje mające za zadanie zmniejszenie produkcji i wydzielania androgenów przez nadnercza lub jajniki, zwiększenie stopnia wiązania androgenów z białkami krwi, zahamowanie obwodowej przemiany prekursorów androgenów w aktywne metabolity oraz zmniejszenie oddziaływania androgenów na tkanki docelowe. Terapia polega na podawaniu antagonistów receptora androgenowego (octan cyproteronu, spironolakton, flutamid) zazwyczaj w połączeniu z dwuskładnikową antykoncepcją hormonalną lub stosowaniu długo działających analogów gonadoliberyny (GnRH), co powoduje zmniejszenie jajnikowej produkcji testosteronu i androstendionu poprzez zahamowanie wydzielania gonadotropin przysadkowych, bez wpływu na nadnerczową produkcję androgenów. U kobiet z wrodzonym przerostem nadnerczy stosuje się glukokortykosteroidy (deksametazon, hydrokortyzon), Konsekwencje zdrowotne to przywrócenie prawidłowego rytmu miesiączkowania, zmniejszenie hirsutyzmu, trądziku, łysienia. To również poprawa parametrów metabolicznych gospodarki węglowodanowej i lipidowej. Oczywiście mogą się również zdarzyć działania niepożądane czy powikłania związane ze stosowaniem leków, przede wszystkim zakrzepowo-zatorowe u stosujących dwuskładnikową antykoncepcję hormonalną, jednak korzyści dla zdrowia znacząco przewyższają niewielkie potencjalne ryzyko a prawidłowe zdiagnozowanie zaburzenia jest gwarancją prawidłowo wdrożonego i bezpiecznego leczenia. Przepisy wprowadzają też pojęcie trzeciej płci czyli osób z zaburzeniami poziomu testosteronu. Ma to w założeniach uczyni rywalizację bardziej sprawiedliwą ale… Problem dotyczy osób z zaburzeniami rozwoju płci (DSD – disorders of sex development), u których w wyniku mutacji genów określających płeć lub zaburzeń hormonalnych w okresie życia płodowego nie ma zgodności między płcią genetyczną, gonadalną, genitalną, somatyczną i psychiczną oraz występują nieprawidłowości w budowie wewnętrznych lub zewnętrznych narządów płciowych. Dla tego typu zaburzeń do 2005 r. używano pejoratywnych i kontrowersyjnych określeń tj. hermafrodytyzm, obojnactwo, odwrócenie płci czy inter seksualność, które nie powinny być używane. U osób dotkniętych zaburzeniami rozwoju płci stężenie testosteronu we krwi wielokrotnie przekracza górną granicę kobiecej normy co znacznie zwiększa ich szansę na osiąganie lepszych wyników szczególnie na średnich dystansach i w biegach przez płotki, nieadekwatnie od włożonego w trening wysiłku i zaangażowania. Testosteron poprawia wydolność, zwiększa siłę mięśniową i wytrzymałość na wysiłek dając tym samym zawodniczce znaczącą przewagę nad rywalkami. Jedną z pierwszych sportsmenek mających męskie i żeńskie narządy rozrodcze była reprezentantka Niemiec w skoku wzwyż, Dora vel Hermann Ratjen. Startowała w kategorii kobiet na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 r. a w 1938 r. na mistrzostwach Europy w Wiedniu pobiła rekord świata wynikiem 170 cm. Został on jednak anulowany po przypadkowym odkryciu u Dory męskich narządów płciowych. Wśród lekkoatletek ZSRR zaburzenia te występowały prawdopodobnie u wspominanych już sióstr Tamary i Iriny Press. W tajemniczych okolicznościach zakończyły one kariery sportowe po wprowadzeniu obowiązkowych badań płci więc nigdy tego nie udowodniono. W sporcie po raz pierwszy obowiązkowe badanie płci na zlecenie Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) przeprowadzono w 1950 r. Wykonywanie ich u “podejrzanych” zawodniczek zapoczątkowano w 1967 r. w pucharze Europy a na igrzyskach olimpijskich w roku 1968. Na podstawie współcześnie krytykowanych testów chromosomowych wydawano tzw. “paszporty płci”. W efekcie takich badań zakończyła się w 1967 r. kariera Ewy Kłobukowskiej – polskiej lekkoatletki i sprinterki, złotej medalistki olimpijskiej z Tokio w 1964 r. Na podstawie badań chromatyny płciowej (tzw. ciałka Barra – nieaktywny chromosom X) stwierdzono mozaikowatość chromosomów – część badanych komórek miała o jeden chromosom X za dużo (układ XXY), podczas gdy inne miały prawidłowy układ chromosomalny XX. Wg współczesnej genetyki kariotyp taki jest kariotypem żeńskim – u kobiet nawet 20% komórek może zawierać chromatyną płciową. Obecnie dla oceny płci stosuje się diagnostykę cytogenetyczą z użyciem mikromacierzy FraX. Nowe przepisy wchodzą w życie 1. listopada ale sceptycy podejrzewają, że IAAF ponownie stara się jedynie uspokoić środowisko a przed igrzyskami olimpijskimi w Tokio w 2020 roku wrócą stare regulacje. Problem wysokiego poziomu testosteronu u kobiet dotyczy nie tylko świata sportu. Testosteron jest tylko jednym z androgenów, produkowanych u kobiet przez jajniki (25%) oraz nadnercza (25%). Główna pula testosteronu – 50% – pochodzi z przemiany androstendionu w tkankach obwodowych. Niewątpliwie testosteron i jego aktywny metabolit, 5α-dihydrotestosteron (DHT) jako najsilniej działające androgeny mają największe znaczenie kliniczne. U kobiet symptomy nadmiaru testosteronu są łatwo widoczne gołym okiem. Hirsutyzm czyli nadmierne, sztywne i twarde owłosienie w miejscach typowych dla mężczyzn (wąsik, broda i bokobrody, szyja, klatka piersiowa, brzuch, plecy i pośladki), trądzik – szczególnie na linii żuchwy, łysienie skroniowe i na czubku głowy, męskie proporcje budowy ciała, silna muskulatura i niski tembr głowy – te objawy sa bardzo charakterystyczne. W diagnostyce wykorzystuje się głównie oznaczenia poziomu hormonów i innych parametrów w surowicy krwi. Badania zlecone przez lekarza ukierunkowane są na podstawie wywiadu oraz badania przedmiotowego. Dodatkowo wykonywane są, w zależności od etiologii hiperandrogenizmu, badania obrazowe: ultrasonograficzne i tomografia komputerowa. dr n. med. Katarzyna Skórzewska zajmuje się endokrynologią ginekologiczną oraz leczeniem współistniejących u kobiet zaburzeń hormonalnych innych gruczołów wydzielania wewnętrznego. Zgodnie z definicją hormony płciowe to hormony zwierzęce produkowane przez gonady pod wpływem gonadotropin, np. testosteron, progesteron, estrogen. O ile bez specjalistycznej wiedzy pojęcie to nie wyjaśnia laikom czym ów hormony rzeczywiście są i jakie szczególne funkcje pełnią w organizmie człowieka, o tyle nie ulega wątpliwości, że każdy jest świadomy tego, iż pełnią one ważną rolę, albowiem związane są ze zdolnością rozrodczą tzn. płodnością. W biologii wyróżnia się hormony płciowe męski jak testosteron czy hormony płciowe żeńskie jak estrogen. Zgodnie z definicją hormony płciowe to hormony zwierzęceprodukowane przez gonady pod wpływem gonadotropin, np. testosteron, progesteron, estrogen. O ile bez specjalistycznej wiedzy pojęcie to nie wyjaśnia laikom czym ów hormony rzeczywiście są i jakie szczególne funkcje pełnią w organizmie człowieka, o tyle nie ulega wątpliwości, że każdy jest świadomy tego, iż pełnią one ważną rolę, albowiem związane są ze zdolnością rozrodczą tzn. płodnością. W biologii wyróżnia się hormony płciowe męski jak testosteron czy hormony płciowe żeńskie jak estrogen. Sklasyfikowanie danego hormonu jako męskiego tudzież żeńskiego, nie oznacza jednak, że występuje on jedynie u mężczyzn czy też u kobiet, przy czym dla zachowania normy przewidzianej dla danej płci, znaczenie ma przede wszystkim ilość tj. stężenie hormonu w organizmie. Jako, że testosteron jest hormon płciowym męskim, to szczególnej uwadze należy poświęcić przypadkom, w których to stwierdza się jego wysoki poziom u kobiet, albowiem co do zasady jest to sytuacja nietypowa. POZIOM TESTOSTERONU W ORGANIZMIE Przyjmuje się, że prawidłowe stężenie testosteronu u mężczyzn oscyluje w granicy od 10-28 nmol/l. U mężczyzn za produkcję testosteronu odpowiedzialne są przede wszystkim komórki jąder, a w pozostałej części hormon ten produkowany jest w nadnerczach. Z kolei u kobiet obecność testosteronu w ilości od 0,7 do 3,0 nmol/l uważane jest za prawidłowe, przy czym w odróżnieniu od organizmu męskiego, hormon ten u kobiet nie tylko wytwarzany jest w jajnikach oraz nadnerczach, ale także powstaje w wyniku konwersji obwodowej z innych hormonów, tj. proces przemiany innych hormonów np. androstendionu w testosteron. Przy zbyt niskim poziomie testosteronu, przysadka zaczyna wydzielać tzw. hormon stymulujący, który pobudzi jądra lub jajniki do pracy, a następnie hormon przekazywany jest do krwi, gdzie ulega syntezie z białkiem SHBG (Sex Hormone Binding Globuline). W wyniku połączenia 90% testosteronu staje się nieaktywne, a reszta transportuje się do poszczególnych komórek, aby mieć wpływ na zdrowie i samopoczucie. CZY ILOŚĆ TESTOSTERONU JEST STAŁA? Ilość testosteronu zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn nie należy do wartości stałych. Poziom tego hormonu jest nierozłącznie związany z procesem zmian (większymi bądź mniejszymi) w naszym organizmie i wraz z nimi, poziom testosteronu również ulega zmianie. Przyjmuje się, że do najważniejszych czynników tym zakresie należy: wiek–początkowo, ilość testosteronu w organizmie kobiety to zaledwie 10 % tego ile występuje u mężczyzn, jednakże wraz z upływem lat, poziom testosteronu u kobiety rośnie, aż do około wieku emerytalnego tj. 60 lat, po którym ilość ponownie ulega zmniejszeniu masa ciała – a w szczególności, jej nagły przyrost bądź też spadek, albowiem co do zasady kobiety otyłe mogą mieć lekko podwyższony poziom testosteronu ciąża - przy czym testosteron w niniejszej sytuacji ma olbrzymie znaczenia, ponieważ jego nadmiar sam w sobie utrudnia poczęcie, w momencie bycia przez kobietę w „stanie błogosłosławionym”, testosteron jest ważny dla prawidłowego rozwoju, zwłaszcza cech płciowych, w szczególności przy męskim potomku. Co istotne, kluczem w przypadku ciąży jest zachowanie idealnego stężenia, albowiem niedobór testosteronu może prowadzić do wystąpienia wady rozwojowych jak np. spodziectwo, czy obojnactwo, z kolei zbyt wysoki poziom testosteronu może być przyczyną autyzmu. PRZYCZYNY NADMIARU TESTOSTERONU U KOBIET Do najczęstszych przyczyn wystąpienia u kobiety zbyt dużego stężenie testosteronu wymienia się: 1. Insulinooporność to sytuacja, w której prawidłową reakcję organizmu na insulinę jest w stanie zapewnić jedynie jej wysoki poziom w ciele człowieka. Jako, że wprzypadku kobiet zarówno niski, jak i wysoki poziom testosteronu może powodować wysoki poziom insuliny, przyczyną nadmiaru testosteronu może być właśnie insulinooporność. Należy również zaznaczyć, że hormon, jakim jest insulina, oddziałuje również sam w sobie na hormony płciowe, albowiem równolegle ze wzrostem poziomu insuliny wzrasta poziom testosteronu i estrogenu przy jednoczesnym spadku progesteronu. 2. Dysproporcja hormonalna estrogenu lub progesteronu. Nie ulega wątpliwości, iż z uwagi na ogólne właściwości hormonów, jako związków organicznych, działanie jednego hormonu wpływa na drugi i odwrotnie. Prowadzi to do prostego wniosku, dysfunkcji jednego hormonu, prowadzi do zaburzenia pracy całego układ hormonalnego, a tym samym nie można przyjąć, że pracuje on prawidłowo. Ową zależność zauważyć można przede wszystkim w kontekście hormonów płciowych u kobiet tj. estrogenu i progesteronu. Badania wykazały że u kobiet z PMS i PMDD, podczas których to stwierdzono wysoki poziomem estrogenu, dochodzi również do zwiększenia poziomu zarówno DHEA, ale również i testosteronu. Podobną zależność zauważyć można również w okresie przechodzenia przez kobiety menopauzy, podczas którego progesteron w ogólnie nie występuje, estrogen w organizmie jest na niskim poziomem, ale co najważniejsze stwierdzono również niski poziom testosteronu. 3. Znikoma aktywność fizyczna. Brak aktywności fizycznej nie powoduje wprost wysokiego poziomu testosteronu, lecz działa w tym wypadku jako środek zapobiegający zaburzeniom związanych z jego nadmiarem. Leptyna to tzw. hormon sytości, produkowany głównie w białej tkance tłuszczowej, który z uwagi na swoje właściwości może skutecznie uniemożliwić zrzucenie wagi oraz skutecznie zatrzymać redukcję. Rolą leptyny jest w szczególności kontrola apetytu, regulacja metabolizmy oraz przesyłanie odpowiednich bodźców do mózgu, leptyna przesyła informacje o zasobach energetycznych organizmu. Wysoki poziom leptyny zauważalny jest także u kobiet z PCOS, a nie można również zapinać, że spora grupa kobiet z opornością na leptynę ma również oporność na insulinę (co jak wskazano już wyżej również działa niekorzystnie na poziom testosteronu we krwi). NADMIAR TESTOSTERONU U KOBIET I JEGO SKUTKI Z uwagi na właściwości i rolę hormonów płciowych, w tym testosteronu, w organizmie człowieka, kobiety, u których jego stężenie stanowczo przewyższa normę, występują charakterystyczne cechy i elementy kobiet te mają co do zasady szczupłe biodra, wyraźnie zaznaczone ramiona, zarost czy też niski głos. Z przeprowadzonych badań wynika, że w większości przypadków wysoki poziom testosteronu u kobiet ma związek z nieprawidłowym funkcjonowaniem jajników, np. tych, które cierpią na zespół policystycznych jajników. Wskazuje się również, że nadmiar hormonu może świadczyć o guzkach nadnerczy lub być wynikiem przyjmowania niektórych leków, w szczególności przy leczeniu endometriozy. W medycynie wskazuje się, że wysoki poziom testosteronu u kobiet może prowadzić do: zaburzenia miesiączkowania lub też problemy z zajściem w ciążę łysienia androgenowego, zmniejszonej odporności organizmu oraz większej podatności na depresję skłonności do agresji oraz wolę dominacji; niskiego popędu płciowego; zwiększonego poziom stresu oraz nadpobudliwość; przesadnego wzrostu masy mięśniowej, przy regularnej aktywności fizycznej; trądziku hormonalnego Wśród skutków nadmiaru tego hormonu u kobiet wymienia się również hirsutyzm oraz maskulinizację, ponadto wskazuje się także na zmiany w zachowaniu, o czym poniżej. Hirsutyzm to stan nadmiernego owłosienia w obrębie twarzy, rąk, okolic brzucha, a także pleców, przede wszystkim widoczny podczas ciąży, w której to poziom testosteronu stanowczo zwiększa się. Hirsutyzm to nie tylko nadmierne owłosienie ciała, ponieważ jego wystąpienie oznaczać może dolegliwości czy schorzenia związane z jajnikami, nerkami, jak również i tarczycą. Przez maskulinizację rozumie się stan, w którym cechy zwyczajowo przyjęte jako męskie występują u kobiet. Wśród nich wymienić można, nadmierne owłosienia ciała, zmianę sylwetki w postaci narastającej masy mięśniowej, obniżenie tonu głosu, a nawet zanik sutków. W przypadku maskulinizacji mowa również nie tylko o męskich cechach fizycznych, ale również i tych psychicznych, wśród których wymienia się agresywność czy też nadpobudliwość. LECZENIE NADMIARU TESTOSTERONU U KOBIET Badanie stężenia testosteronu jest oznaczane razem ze stężeniem innych androgenów, a ustala się je na podstawie wyników badania krwi, przy czym przy ustaleniu dopuszczalnych ram tj. normy nie ma znaczenia dzień cyklu. Przyjmuje się, że wynik niemieszący się w granicach może sugerować cukrzycę lub osteoporozę. Przed podjęciem jakiegokolwiek leczenia, w tym wybrania najlepszego i zarazem najskuteczniejszego sposobu, warunkiem obligatoryjnym jest uprzednie przeprowadzenie jak dokładniejszej diagnozy, przede wszystkim określenie przyczyny, której objawem jest nadmiar testosteronu. W nauce wskazuje się (o czym w części już wspomniano), że nadmiar męskiego hormonu płciowego jakim jest testosteron, może związany być z zespołem policystycznych jajników (PCOS), zaburzeniami prawidłowego funkcjonowania nadnerczy, cukrzycy (insulinooporności), wystąpieniem guza na jajniku, a nawet chorób tarczycy. Oczywistym jest również, że na każdego rodzaju przyczynę należy zastosować co do zasady inny sposób leczenia, gdyż wymienione wyżej schorzenia całkowicie się od siebie różnią. Zbyt wysoki poziom testosteronu lub niedobór estrogenów zwyczajowo leczy się poprzez zażywanie tabletek antykoncepcyjnych, a w przypadku szczególnie skomplikowanych zaburzeń może nawet dojść do konieczności podawania leków sterydowych, np. deksametazonu, prednizonu i spironolaktonu albo metforminu, który jest również środkiem stosowanym, jeśli chodzi o leczenie cukrzycy typu 2. Kobietom, które w niedalekiej przyszłości zamierzają zajść ciążę zaleca się stosowanie leku pobudzającego owulację, do których należy np. clomifen, a w czasie drugiej fazy cyklu – zażywanie syntetycznego progesteronu. Wśród kobiet, u których stwierdzono w tym czasie nadwagę, stosuje się również lek przeciwcukrzycowy, a dokładnie metforminę, albowiem w przypadku wystąpienia zespołu policystycznego jajników, nie licząc zaburzeń hormonalnych, zazwyczaj występuje zwiększony poziom glukozy we krwi oraz insulinooporność. Leczenie powinno też zawierać regularną aktywność fizyczną np. gimnastykę oraz wdrożenie diety z niską zawartością węglowodanów oraz tłuszczów zwierzęcych, mającą na celu kontrolę wagi. Obowiązkowym składnikiem diety powinien być cynk, ponieważ jest on potrzebny do zapewnienia prawidłowej pracy hormonów, ale także dla właściwego rozwoju komórek jajowych oraz produkcji płynu pęcherzykowego, ponadto reguluje on także prawidłowe funkcjonowanie insuliny i tyroksyny. Znaleźć go można w takich produktach jak skorupiaki i mięczaki, czyli ostrygi, małże, warzywa strączkowe, produkty zbożowe z pełnego przemiału, pestki dyni i słonecznika, kiełki pszenicy. Należy także wspomnieć, że w walce z nadmiarem testosteronu, w miarę możliwości należy unikać sytuacji stresogennych, albowiem podczas stresu aktywuje się układ podwzgórza, tj. przysadka, która oddziałuje następnie na nadnercza. W czasie sytuacji stresowej następuje wydzielanie neurohormonów w podwzgórzu, co prowadzi do większej produkcji hormonów tropowych w przysadce, a w co efekcie powoduje, że nadnercza otrzymują z mózgu informacje i zaczynają produkować adrenalinę, noradrenalinę i kortykoidy (np. kortyzol). Jeżeli działanie to ma charakter krótkotrwały, nie wywołuje on większych szkód, jednakże jeśli jest to długotrwały proces, to może skutkować obniżeniem płodności, odporności organizmu, a w konsekwencji wywoływać stan zapalny. Co więcej nadmierne produkowanie kortyzolu może powodować wrzody, zanik grasicy, która odpowiedzialna jest za wytwarzanie limfocytów, co w efekcie skutkować może obniżeniem odporności. NADMIAR TESTOSTERONU, A SPORT Wszystkim znany jest przypadek biegaczki - Caster Semenya, której zarzuca się, że posiada zbyt wysoki poziom testosteronu jak na kobietę. Warto zaznaczyć, że w dniu 1 listopada 2018 roku weszły w życie nowe przepisy Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF), wprowadzające ścisłe kryteria dopuszczające do startów zawodniczki z zaburzeniami rozwoju płci tj. DSD - Differences of Sexual Development na dystansach od 400 m do 1 mili, w tym bieg przez płotki. Wspomniane znalazł się przepis kształtujący dopuszczalne stężenie testosteronu we krwi zawodniczek. W przypadku nadmiaru, zawodniczka będzie zobligowana do tego, by obniżyć poziom poprzez stosowanie odpowiednich leków. Regulacje są o tyle istotne, iż testosteron oraz powstający w tkankach docelowych jego 2,5 razy mocniejszy metabolit, 5α-dihydrotestosteron (DHT) wykazują działanie anaboliczne, które cechuje się dodatnim bilansem azotowym oraz zwiększoną produkcją białek. Ponadto hormony w wyniku przerostu komórek mięśniowych, powodując zwiększenie ich objętości bez zwiększenia ich ilości, co znajduje przełożenie na siłę i wytrzymałości mięśni oraz układu kostnego. Testosteron ułatwia również adaptację mięśni do wysiłku, jak również zwiększa ich zdolności regeneracyjne. Androgeny pobudzają proces wytwarzania erytropoetyny, która ze względu na swoje właściwości zwiększa moc aerobową oraz wytrzymałość. Erytropoetyna działa bezpośrednio na mózg i zwiększa motywację do działania tj. do wysiłku i osiągnięć fizycznych. Testosteron i DHT synergistyczne z hormonem wzrostu podwyższają ilość krążącego we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1), który powoduje syntezę białek, dba i monitoruje procesy energetyczne w mięśniach oraz hamuje apoptozę, czyli śmierć komórek i pozbywanie się zużytych komórek z organizmu. Tym samym nie bez powodu testosteron jest nazywany hormonem współzawodnictwa, albowiem nie tylko poprawia nasze osiągi, lecz także wpływa na sferę psychiczną. NOW FOODS Zinc Picolinate (Pikolinian Cynku) 50mg - 120 kapsułek wegańskich Cynk jest niezbędny do normalnego funkcjonowania wielu narządów i układów w ciele, w tym w układach szkieletowych, odpornościowych, neurologicznych i hormonalnych. Cynk jest niezbędnym mineralnym kofaktorem dla setek reakcji enzymatycznych związanych z metabolizmem białek i węglowodanów, syntezą RNA / DNA i międzykomórkową sygnalizacją. Wiadomo również, że odgrywa kluczową rolę w obronie organizmu przed procesami oksydacyjnymi i jest szczególnie pomocny w utrzymaniu zdrowego stanu zdrowia podczas starzenia się. Suplement doskonale sprawdzi się również jako suplement na lepszy sen. Wszystko o produktach na poprawę jakości snu znajdziesz na naszym blogu-> kliknij TUTAJ SWANSON Alpha Lipoic Acid (Kwas R-Alfa Liponowy) - Double Strength - 100mg - 60 kaps Zapewnia rozpuszczalną w tłuszczach i rozpuszczalną w wodzie ochronę antyoksydacyjną Chroni organizm przed wolnymi rodnikami Pomaga utrzymać prawidłowy poziom cukru we krwi Regeneruje witaminy C i E Aby uzyskać bardziej skuteczny suplement kwasu alfa-liponowego, spróbuj kwasu alfa liponowego Swanson R-Fraction. Konwencjonalne suplementy kwasu alfa-liponowego zawierają racemiczną mieszankę 50-50 izomerów R i S, ale izomer R jest jedyną postacią występującą w ludzkim ciele i jest to forma odpowiedzialna za większość korzystnych efektów kwasu alfa-liponowego. NOW FOODS Thyroid Energy (Wsparcie Tarczycy) - 90 kapsułek wegetariańskich Thyroid Energy to kompletny suplement diety wspomagający zdrową tarczycę. Teraz połączono jod i tyrozynę, dwa integralne składniki niezbędne do syntezy wydzielin tarczycy. Minerały, selen, cynk i miedź zostały dodane jako kofaktory potrzebne do prawidłowej czynności tarczycy. Ponadto NOW Thyroid Energy zawiera ajurwedyjskie ekstrakty ziołowe z Guggul (Commiphora mukul) i Ashwagandha (Withania somnifera) w celu uzupełnienia składników odżywczych. SEEKING HEALTH Adrenal Cortex (Zdrowie Nadnerczy) - 60 kapsułek wegetariańskich Adrenal Cortex od Seeking Health zapewnia 50 mg kory nadnerczy bydlęcej na kapsułkę. Kora nadnercza stosowana w tym produkcie jest liofilizowana, aby zachować świeżość i aktywność biologiczną. Podobnie jak w przypadku każdego ekstraktu gruczołowego lub suplementu, zalecamy stosowanie tylko kory nadnerczy w razie potrzeby i zgodnie z zaleceniami służby zdrowia. ​​​​​​​Może pomóc w utrzymaniu zdrowego poziomu energii Może pomóc w utrzymaniu zdrowej reakcji na stres Może pomóc w utrzymaniu zdrowego układu odpornościowego Może pomóc w utrzymaniu zdrowia nadnerczy ŹRÓDŁA: Rabijewski M., Praktyczne aspekty rozpoznawania i leczenia zespołu niedoboru testosteronu (TDS) u mężczyzn, "Przegląd Urologiczny" 2009, nr 4 (56) Why Women Need Testosterone (2014) Lotus Gynecology, Health & Wellness Rodriguez, H. Zinc: How Essential is it to Your Fertility. Natural Fertility Info. Skorzystaj ze zniżki: Autor: Patryk Chodyniecki Pasjonat kulturystyki, pływania oraz sportów walki. Od ponad 10 lat uprawia amatorsko sporty siłowe, które lubi łączyć na zmianę z boksem, MMA oraz pływaniem. Interesuje się również szeroko pojętą suplementacją oraz dietetyką, którą sukcesywnie wdraża w swoje treningi. Nadmiar testosteronu u kobiet objawia się nadmiernym owłosieniem, trądzikiem, obniżonym głosem, a także nieregularnymi miesiączkami i problemami z zajściem w ciążę. Może on być symptomem poważnych schorzeń, np. nieprawidłowego funkcjonowania nadnerczy. Nadmiar testosteronu u kobiet objawia się nadmiernym owłosieniem, trądzikiem, obniżonym głosem, a także nieregularnymi miesiączkami i problemami z zajściem w ciążę. Może on być symptomem poważnych schorzeń, np. nieprawidłowego funkcjonowania nadnerczy. Zbyt wysokie stężenie testosteronu można unormować poprzez stosowanie środków antykoncepcyjnych i leków sterydowych. Kasia gotuje z farsz do świątecznych pierogów Funkcje testosteronu w organizmie kobiety Testosteron jest podstawowym męskim hormonem płciowym z grupy androgenów. U mężczyzn jest on wytwarzany w jądrach. W niewielkiej ilości hormon ten jest także produkowany przez jajniki i korę nadnerczy u kobiet. Ilość wydzielanego testosteronu kontroluje przysadka mózgowa. U obu płci ma on wpływ na prawidłową pracę układu krążenia, prawidłowe stężenie glukozy we krwi. zachowanie odpowiedniej ilości wapnia w kościach, wpływa także na poziom libido. Stężenie testosteronu jest najwyższe ok. 20 roku życia i z czasem spada. Badanie testosteronu u kobiet – normy Stężenie testosteronu jest oznaczane razem ze stężeniem innych androgenów na podstawie wyników badania krwi. Niezależnie od dnia cyklu prawidłowe wartości dla testosteronu u kobiet wynoszą od 0,69 do 2,77 nmol/l. Wynik niższy może sugerować cukrzycę lub osteoporozę. Jak objawia się zbyt wysoki poziom testosteronu u kobiet Nadmiar testosteronu może być przyczyną nieregularnych miesiączek lub ich zaniku, a także niepłodności. Objawami zbyt dużej ilości tego hormonu mogą też być: nadmierne owłosienie ciała w miejscach typowych dla mężczyzn takich jak twarz, plecy, klatka piersiowa (tzw. hirusytyzm), łysienie czołowe, powiększona łechtaczka, trądzik, zwiększona masa mięśniowa, otyłość typu brzusznego, nadciśnienie, niski głos. Jak leczy się zbyt wysoki poziom testosteronu u kobiet Zanim rozpocznie się leczenie, należy dokładnie rozpoznać przyczynę, której objawem jest nadmiar testosteronu. Może on być jednym z objawów zespołu policystycznych jajników (PCOS), nieprawidłowego funkcjonowania nadnerczy, cukrzycy, obecności guza na jajniku, zespołu Conna, wrodzonego przerostu nadnerczy i chorób tarczycy. Każde z tych schorzeń wymaga innej terapii. Nadmiar testosteronu lub niedobór estrogenów najczęściej leczy się za pomocą tabletek antykoncepcyjnych. Trudniejsze przypadki mogą wymagać podawania leków sterydowych, np. deksametazonu, prednizonu i spironolaktonu albo metforminu, który stosuje się też w leczeniu cukrzycy typu 2. Twoje hormony wyraźnie wariują? Przeczytaj o prawidłowym poziomie i objawach nadmiaru testosteronu u mężczyzn. Badaj się regularnie! Jak sprawdzić poziom testosteronu - badanie testosteronu. Nadmierne owłosienie i niepłodność? Czym jeszcze skutkuje nadmiar testosteronu u kobiet i mężczyzn? Badasz swój progesteron? Oto przyczyny i objawy niedoboru progesteronu u kobiet. Jedz cenne jaja! Poznaj kalorie i wartości odżywcze żółtek jaja. Testosteron jest męskim hormonem płciowym, który odpowiada za kształtowanie się u mężczyzn pierwszo- i drugorzędnych cech płciowych. Jego ilość przekraczająca normy zwiększa ryzyko zawału i udaru, może także powodować pojawienie się u mężczyzn cellulitu i powiększenie się piersi. Testosteron jest męskim hormonem płciowym, który odpowiada za kształtowanie się u mężczyzn pierwszo- i drugorzędnych cech płciowych. Jego ilość przekraczająca normy zwiększa ryzyko zawału i udaru, może także powodować pojawienie się u mężczyzn cellulitu i powiększenie się piersi. Przyczyną nadmiaru testosteronu we krwi najczęściej jest stosowanie preparatów testosteronowych i środków sterydowych. Kasia Gotuje - BABKA JOGURTOWA WIELKANOCNA MALINOWA Znaczenie testosteronu dla męskiego organizmu Testosteron należy do męskich hormonów płciowych z grupy androgenów. Choć w niewielkiej ilości występuje także u kobiet, dla mężczyzn ma dużo większe znaczenie. Odpowiada u nich za rozwój narządów płciowych oraz za drugorzędne cechy płciowe: specyficzny, typowo męski, rozwój mięśni, zarost na twarzy, klatce piersiowej i plecach, grubsze struny głosowe i niższy głos. Jest także czynnikiem podnoszącym poziom libido. Prawidłowe stężenie testosteronu – normy dla mężczyzn Prawidłowe stężenie testosteronu we krwi wynosi u mężczyzn od 8 do 12 nmol/l (2,3-3,4 ng/ml). Poziom testosteronu obniża się z wiekiem. Aż 40% mężczyzn po 45. roku życia ma obniżony poziom testosteronu. Objawy zbyt małej jego ilości, takie jak: przemęczenie, spadek libido, obniżony nastrój i bezsenność, skłaniają niektórych mężczyzn do stosowania preparatów, które stymulują produkcję testosteronu. Nieodpowiednie dawkowanie ich może doprowadzić do zbyt dużego stężenia testosteronu we krwi. Inną przyczyną zbyt dużego stężenia testosteronu jest przyjmowanie środków anabolicznych przez osoby, które w krótkim czasie chcą rozbudować masę mięśniową. Nadmiarowy testosteron przekształca się w estrogeny Zbyt duże dawki testosteronu mogą doprowadzić do tego, że jego część zacznie przekształcać się w estrogeny, czyli żeńskie hormony płciowe. Zbyt duża ilość estrogenów u mężczyzn może powodować wahania nastroju, zatrzymywanie wody w organizmie, cellulit, nadciśnienie i powiększenie piersi (ginekomastię). Nadmiar testosteronu powoduje trądzik i łysienie Zbyt duża ilość testosteronu może być także przyczyną intensywnego wydzielania łoju przez gruczoły skóry. Nadmiar łoju może zatykać pory skóry i sprawiać, że na skórze będą pojawiały się trądzikowe krosty i wypryski. Nadmiar testosteronu często odpowiada też za łysienie. Zmniejszenie jąder może być efektem zbyt dużej ilości testosteronu Kiedy mózg otrzymuje sygnał o wysokim poziomie testosteronu w organizmie, zakłada, że jest to testosteron wytwarzany przez jądra. Aby zapobiec nadmiarowi tego hormonu, mózg zmniejsza wtedy produkcję lutropiny, hormonu, który stymuluje produkcję testosteronu w jądrach. Może to mieć konsekwencje w postaci zmniejszenia się jąder. Wzmożona produkcja czerwonych ciałek krwi Jednym ze skutków zbyt dużej ilości testosteronu bywa również wzmożona produkcja czerwonych krwinek. Może ona doprowadzić, szczególnie u starszych mężczyzn, do zawału mięśnia sercowego i zakrzepów. Czy nieprawidłowy poziom hormonów w organizmie może być groźny? Poznaj objawy nadmiaru testosteronu u kobiet. Badaj się regularnie! Jak sprawdzić poziom testosteronu - badanie testosteronu. Nadmierne owłosienie i niepłodność? Czym jeszcze skutkuje nadmiar testosteronu u kobiet i mężczyzn? Badasz swój progesteron? Oto przyczyny i objawy niedoboru progesteronu u kobiet. Jedz cenne jaja! Poznaj kalorie i wartości odżywcze żółtek jaja.

za dużo testosteronu u dziewczyny